De paddo gaat ondergronds

Vanaf morgen is de paddo, de hallucinogene paddestoel, in Nederland verboden. Een duidelijk besluit van regering en Tweede Kamer die daadkracht willen tonen. Maar bovendien het zoveelste bewijs dat het Nederlands drugsbeleid vooral irrationeel is.

In opdracht van de minister deed de commissie risicobeoordeling nieuwe drugs in 2007 onderzoek naar de risico’s verbonden aan het gebruik van paddo’s en kwam tot deze bevindingen:

Categorie risico                                            Waardering

I. Gezondheid individu                                   geen risico
II. Volksgezondheid/samenleving            gering risico
III. Openbare orde en veiligheid                gering risico
IV. Criminele betrokkenheid                        gering risico

Het heeft niet mogen baten. En dat laatste geringe risico zal binnen niet al te lange tijd dan ook wel een flink risico worden.

Zelfs politieke partijen die zich flink kunnen opwinden over het betuttelend vermogen van onze regering kiezen in dit geval voor bemoeienis door de overheid tot ver achter de voordeur van de burger.
(Beginselprogramma vvd:  [De vvd] beschouwt de individuele vrijheid, zowel in geestelijk als
in materieel opzicht, als het hoogste goed. Ieder mens heeft recht op vrijheid van
meningsuiting en op eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer, integriteit van het
eigen lichaam en zelfbeschikking).

Middelbare scholen zien zich genoodzaakt alcoholcontroles te houden voorafgaand aan het schoolfeest. Maar de leeftijd waarop alcohol verkocht wordt verhogen naar 18 jaar gaat onze volksvertegenwoordigers toch te ver.
Coffeeshops in de buurt van scholen moeten gesloten worden. Maar de supermarkt om de hoek stunt vrolijk verder met z’n alcoholica. "School vreest blowen minder dan drank" kopte de krant dan ook. Maar ja, drank is er vooral voor onze gezelligheid, dus dat is een heel ander verhaal. En leverde de drooglegging in de VS destijds iets op? Nou dan!

De krekel en de mier

2012

Potverdorie!

Kom ik thuis na een dag hard werken, heb ik gekookt xc3xa9n afgewassen, M. voorgelezen (uit Bulletje en Bonestaak) en naar bed gebracht, doe ik de televisie aan, wordt mij in Netwerk zomaar plompverloren het einde van de wereld in 2012 aangekondigd. Ik wist nog van niks, terwijl allerlei mensen al jaren met de voorbereiding bezig blijken te zijn!

Natuurlijk probeert de regering (en niet alleen die van ons!) dit feit onder de pet te houden. En ook de wetenschap doet net of haar neus bloed. Maar denken ze nu echt dat ik zo dom ben dat ik hun gecodeerde berichten niet doorzie?? Gelukkig hebben we internet en youtube:

Valt overigens op dat bij de 2012 filmpjes vaak muziek van Enya gebruikt wordt. En ook dat de meest uitgestorven natuurvolkeren, Maya, Hopi, Atlantis, over kennis beschikten die wij in onze hoogmoed terzijde geschoven hebben. En dat gaat ons nog lelijk opbreken, als we niet oppassen!

 

Recht is recht, krom is krom

De rechter heeft gesproken. In de Groninger hiv-zaak kregen de twee hoofdverdachten 9 jaar 6 jaar gevangenisstraf opgelegd (6 jaar vanwege verminderde toerekeningsvatbaarheid). Te veel, vindt de advocaat; te weinig, vindt het Openbaar Ministerie.

Op de televisie wordt er natuurlijk over nagebabbeld. En dan valt hier en daar toch op dat het rechtssysteem zoals dat hier te lande bestaat niet door iedereen wordt begrepen. Verontwaardigd is men. Zulke belachelijk lage straffen voor mensen die zulke vreselijke dingen hebben gedaan! Dat rechtssysteem deugd van geen kanten!! (en die gevangenissen zijn net hotels, hoor ik er alvast achteraan.

En het is waar, wat we gehoord hebben over deze verdachten, mensen drogeren en dan injecteren met hiv-besmet bloed, je kunt je niet voorstellen dat iemand zoiets bedenkt, laat staan ten uitvoer brengt.
Maar. Om iemand te veroordelen moet het ten laste gelegde door de rechtbank bewezen geacht worden. Het gaat er niet om of iemand iets waarschijnlijk heeft gedaan, het moet vaststaan dxc3¡t hij het gedaan heeft.

Ik vind het een prettige gedachte dat ik niet veroordeeld kan worden vanwege een misdaad die begaan zxc3xb3u hebben, maar alleen vanwege misdaden die ik bewezen begaan hxc3xa9b (gerechtelijke dwaling daargelaten) En die beveiliging tegen willekeur geldt natuurlijk ook voor anderen en zelfs voor hen die ik een stuk minder sympathiek vind.

Vervreemdend portret wint prijs

De Italiaanse fotograaf Stefano Unterthiner fotografeerde op Sulawesi kuifmakaken. Met deze foto uit de serie won hij de 1e prijs in de categorie Dierenportretten in editie 2008 van Wildlife photographer of the Year:

Een onwerkelijke foto. In eerste instantie geloofde ik niet eens dat het echt een foto was. De manier waarop deze makaak mij aankijkt laat hem net iets te veel lijken op een eigenwijs personage uit een computer-geanimeerde film. Laat de film draaien en je zult een maffe opmerking horen gezegd door de stem van een beroemd acteur. En het effect wordt nog versterkt door het landschap en de manier waarop de aap er voor lijkt te staan, en niet er in. Maar het is toch een echte zwarte makaak.

Welvaartswaanzin

De Groninger gemeenteraad heeft besloten het bedrag dat vanwege de Bijzondere bijstand wordt uitgekeerd voor de aanschaf van een nieuwe televisie te verhogen tot xe2x82xac450,-. De platte beeldbuis is inmiddels zo algemeen geworden dat het onrechtvaardig zou zijn de langdurig uitkeringsgerechtigde deze te ontzeggen.

Dit illustreert heel aardig de welvaartswaanzin waarin wij leven.

Televisiekijken wordt beschouwd als een basisbehoefte. Ook mensen die al minstens vijf jaar een bijstandsuitkering krijgen moeten televisie kunnen kijken, om een beetje mee te kunnen doen in de 21e eeuw. Volgens mij is het regelmatig bekijken van de gemiddelde televisieavond voldoende om een mens definitief ongeschikt te maken voor welke arbeid dan ook waarbij een beroep op intelligentie wordt gedaan. Maar eerlijk is eerlijk, er zijn ook goede programma’s te zien, af en toe. En het is natuurlijk juist de bedoeling dat de mens met uitkering daar naar kijkt. Zelfs Mark Rutte heeft het immers al over de  ‘verheffing’ van het volk, wat toch bijna een eeuw lang een sociaal democratisch thema was.

En nu kunnen wij het ons dus moreel niet meer veroorloven dat een groep Nederlanders veroordeeld is tot het kijken naar een niet platte tv.

Maar voordat we nu allemaal verontwaardigd met onze vuist beginnen te zwaaien, een SP’er alhier relativeerde het besluit en het er op volgende rumoer  zo: waarom zo verontwaardigd dat langdurig bijstanders xe2x82xac450,- voor een tv krijgen, als we het gewoon vinden dat mensen die xe2x82xac100.000 aan een IJslandse bank verliezen daarvoor volledig worden gecompendseerd?

In de watten

Ik zag op de verrekijk een gefilmd portretje van een Amerikaans echtpaar van een jaar of 50 (misschien waren ze wel wat jonger; ik weet niet of ik de leeftijd van Amerikanen goed in kan schatten). Gemaakt in het kader van de verkiezingen aldaar. Zij hadden zojuist hun huis moeten verlaten, uitgezet door de kredietverstrekker. Het huis dat al 32 jaar in de familie was raakten zij kwijt doordat ze de hypotheek niet meer konden opbrengen. Hoe was dat zo gekomen?

De man had een baan maar kreeg iets aan zijn been of voet, ik weet niet meer precies waaraan hij iets kreeg. Hij kon daardoor niet meer werken en verloor zijn baan. Logisch, vond het echtpaar; als je niet kunt werken word je ontslagen. De programmamaker vroeg hen of ze het de regering niet kwalijk namen dat ze hun huis kwijt raakten, of zij niet vonden dat de regering hen moest helpen. Zij vonden dit zo’n rare vraag dat ze hem in eerste instantie niet eens helemaal begrepen. De regering? Wat had die ermee te maken?! Zij hadden zelf bepaalde keuzes gemaakt en nu zaten ze met de gevolgen daarvan. Wie anders dan zijzelf kon je daarvoor verantwoordelijk houden?
Ze gingen nu in een huurhuis wonen. Dat was weliswaar ‘a house’, maar het was geen ‘home’ en ze verwachtten ook niet dat het dat ooit zou worden. Hun ‘home’ hadden ze immers zojuist verloren…

Aan de ene kant voel ik weerzin ten opzichte van die ‘ieder voor zich en God bless the United States’ manier van denken. Maar aan de andere kant vind ik zo’n echtpaar ook heel dapper. Vergelijk dat eens met ons, met onze CAO van honderd pagina’s, onze twee jaar loondoorbetaling als we ziek worden en dan toch nog onze verontwaardigde blik richting Den Haag als de koopkracht een keer niet wil stijgen.