De Keuze: stem met je hart!

Zoals ik gister naar aanleiding van de antwoorden op mijn reiziger- of toeristvraag al opmerkte, is het de vraag in hoeverre ik een beeld heb van de Daedaluslezers. En met de verkiezingen in aantocht ligt het dan natuurlijk voor de hand de politieke kant van mijn bezoekers eens te bevragen.

Overigens ben ik minder benieuwd naar de keuze die je op 20 november zult maken, wanneer je je wellicht laat leiden door politiek-strategische overwegingen. En ook vraag ik mij niet af welke politicus jou het meest bevalt. Nee, ik wil van je horen welke richting, welk ideexc3xabngoed jou het meeste aanspreekt.

Kies daarom met je hart en geef mij je Keuze.

Reiziger of toerist

Wanneer je op reis bent, voel je je dan een toerist, of toch een reiziger? Dat was de vraag die ik je onder De Keuze voorlegde.
De vraag kwam bij mij op toen een collega, zonder het zo expliciet te stellen, aangaf haar eigen verre reizen, met de Lonely Planet als ‘bijbel’, wat dit aangaat toch heel anders te waarderen dan de 3 weken Turkse zuidkust van anderen.

Maar wat is eigenlijk het verschil tussen de reiziger en de toerist?

toexc2xb7rist (de ~ (m.), ~en)

1 iem. die voor zijn plezier reist

reixc2xb7zixc2xb7ger (de ~ (m.), ~s)

1 iem. die reist

Een reiziger is dus iemand die reist en een toerist ook, volgens Van Dale, zij het dat deze laatste het voor zijn plezier doet. Dat is toch niet helemaal het verschil waaraan ik dacht. Ik zie het verschil ongeveer zo:

• degene die zich per vliegtuig laat verplaatsen om tijdelijk een appartement te betrekken of om door de reisgids geselecteerde bijzonderheden te beleven, die is toerist.
• degene die zonder al te strak reisschema en zonder de omstandigheden te willen elimineren een bepaalde streek met haar bevolking wil leren kennen, dat is een reiziger.

Misschien is mijn definitie al te streng en is dat de reden dat ik de uitkomst van mijn vraag, 11 toeristen tegen 18 reizigers, met enige scepsis bekijk. Of misschien heb ik een heel verkeerd beeld van de bezoekers van mijn web-log. Tweederde reizigers, ik vind het namelijk wel een heel mooie uitkomst…

Een ander verhaal

Met veel genoegen las ik deze zomer het eerste deel vanRobert Musils drieluik xe2x80x98De man zonder eigenschappenxe2x80x99. Een van de vele mooie passages citeerde ik hier. Vol goede moed begon ik dan ook in het tweede deel.

Inmiddels is het echter toch herfst geworden, een rusteloos seizoen. In mijn hoofd in ieder geval. En dat tweede deel is meer beschouwend dan het eerste, of misschien lijkt dat zo, doordat het mij meer moeite kost de betekenis in de woorden te lezen. Telkens moet ik vaststellen dat van het zojuist gelezene slechts het oppervlak tot mij doorgedrongen is; zo blijft het boek ongelezen.

Nu heb ik dan ook besloten Musil voorlopig maar terzijde te leggen.

De eerste 40 bladzijden van ‘Een verhaal van liefde en duisternis‘ doen vermoeden dat dit boek van Amos Oz deze herfst beter bij mij past.

26 oktober

Groningen

Ontzagwekkend staat een nachtelijke hemel boven noord-groningen
de wegen gaan lang en smal in het donker teloor
vroeger kwamen hier verschijningen voor
bij een vervallen boerderij of achter verlaten woningen
een knecht die het zag pleegde zelfmoord
de geruchten gingen dat hij teveel dronk
tot men een andere knecht vond
zijn magere hals met boord en al in de strik
brak men een boerderij af dan kwamen archeologen
uit de stad gewichtig doen zij spraken
over een oeroud heiligdom offerplaats
heidense dodenfeesten enz.
de wandelaar ’s nachts kan het weten
hij heeft in de kale struiken
het geritsel van angst gehoord.

Jan Kooistra

Gonny als geest

Het Kamerlid Gonny van Oudenallen wilde dinsdag een aantal vragen stellen aan de minister van Volksgezondheid, "althans aan zijn plaatsvervanger". Zij had niet in de gaten dat minister Hoogervorst zelf aanwezig was.
Kamervoorzitter Weisglas wees haar daarop: "De minister is er zelf".
Waarop van Oudenallen antwoordde: "Inmiddels wel".
"Nee", zei Weisglas, "al de hele tijd".
Van Oudenallen legde uit dat ze haar bril niet bij zich had. "Ik stond op de wachtlijst voor de oogarts en die vroeg of ik nog even kon terugkomen."
Hoogervorst: "Voorzitter, ik hoop dat mevrouw Van Oudenallen, nu ik sta, mij kan herkennen. Dat zou fijn zijn."
Van Oudenallen: "Ik dacht dat ik minister Hoogervorst zelf tegenover mij zou zien. Vandaar."
Waarna minister Hoogervorst zijn geduld verloor…

Een tegelijkertijd hilarische en treurig stemmende dialoog, gevoerd in het huis van onze democratie, de Tweede Kamer. Hoe is het mogelijk dat zo’n vrouw de functie van volksvertegenwoordiger bemachtigt?

Ik denk dat mevrouw Van Oudenallen helemaal niet bestaat. Ik bedoel, niet als mens van vlees en bloed. Zij is waarschijnlijk een spook, een geestverschijning die in het Parlement rondwaart om de Kamerleden te herinneren aan hun belofte de kiezer serieus te nemen, de afstand tussen politiek en burger te verkleinen. Was dat immers niet wat zij allen plechtig verklaarden, na de moord op Fortuyn?

Inmiddels wordt de kiezer benaderd alsof hij volstrekt niet serieus te nemen is. Het gesprek over zaken die er toe doen wordt zorgvuldig vermeden. Liever proberen ze elkaar vliegen af te vangen met uit hun verband getrokken ‘citaten’ en halve waarheden. Ook het bang maken van de kiezer door de ideeen van de ander in karikaturale vorm te presenteren blijft populair. En natuurlijk wordt geappelleerd aan de hebzucht van de stemmer: kwaliteit van leven uitgedrukt in koopkracht.

Het gaat goed met Nederland…

24 oktober

Uit lezen

Die avond las ik in
Groningen. Het
was weer herfst en
dan moet dat.

Dat liefde sterft, het
verstrijken van tijd,
onbereikbaarheid,
dat soort dingen.

Beschaafd applaus, contant
betaald en volop drank.

Anton Korteweg

Arme maaiersvrouw

Hoor haar zingen, arme maaiersvrouw,
Ze waant zich gelukkig, of niet;
Ze zingt, en maait, en haar lied,
Vol blijde en naamloze rouw,

Golft gelijk een vogelzang
Door d’als een drempel schone lucht,
Met buigingen, van toon en klank,
In wat zij zingt, zacht als een zucht.

Haar horen maakt blij en maakt triest,
In haar stem is het werk en de velden,
En ze zingt als had ze voor haar lied
Meer redenen dan ’t leve zelve.

O, zing dan, zing dan zonder reden!
Dat wat in mij gevoel is, denkt.
Stort uit over mijn hart het zwevend
En onzeker zingen van uw stem!

O, u te kunnen zijn en toch mijzelf!
Te leven in uw blij niet-weten
En dat te weten! O hemelgewelf!
O velden! O lied! Het weten

Weegt zo zwaar en ’t leven is zo kort!
Dring in mij binnen! Maak mijn ziel
Uw lichte schim! En ga dan voort
En neem mij op, en heen, van hier!

Fernado Pessoa (1914)
vertaling: August Willemsen

In de Kunstcommissie

Plots was er het mailtje waarin werd aangekondigd dat de oprichting van een kunstcommissie werd overwogen. Waren er ook onder ons die in deze commissie zitting wilden nemen? Per omgaande meldde ik mij aan.

En nu was dan de eerste bijeenkomst.

Zes leden heeft de commissie, vier waarvan er deze eerste bijeenkomst niet bij konden zijn. De directeur was er wel, en dat moest ook wel, want wij wisten immers nog helemaal niet waarom er eigenlijk een kunstcommissie zou moeten komen.

De representativiteit van ons gebouw verhogen door middel van kunstwerken, zowel voor de mensen die er werken als voor bezoekers, dat is vooral het idee. Daar hoort geld bij, en dat zal er zijn, en een aantal mensen met een naar optimisme neigende kijk op kunst. Verhelderend was de ontboezeming over de persoonlijke smaak en vooral de daarbij gebruikte uitdrukking ‘dat kan een baby ook’.

Toch krijgen wij volledig de vrije hand. Zes mensen, op basis van uitgesproken belangstelling samengekomen en zonder aan enige inhoudelijke toetsing onderworpen te zijn, gaan op zoek naar kunstwerken die ons gebouw zullen verbeteren.

Ik ben benieuwd!

Katten

Ieder zichzelf respecterend jong mens dat in onze buurt een flatje betrekt, alleen of met een partner, vergeet natuurlijk niet ook een kat in huis te nemen. Of twee. De voordelen daarvan zijn evident, de nadelen liggen in de tuin van W, omdat zo’n beestje natuurlijk ook naar buiten moet mogen. Misschien is kattenpoep te beschouwen als meststof, al is er bij mijn weten nog geen kattenbakkorrelfabikant die een statiegeldsysteem heeft opgezet om dezelfde korrels twee keer te kunnen verkopen  (hierbij leg ik vast dat het geestelijk eigendom van dit idee mij toebehoort). Zeker is in ieder geval dat het inmiddels nauwelijks nog mogelijk is iets in de tuin te doen zonder het idee te krijgen dat je aldoor in een kattenbak loopt te wroeten.

Koffiedik leek even te gaan helpen, maar die hoop hield geen stand.

"Nee", zei de mevrouw in de dierenwinkel, iets dat echt helpt tegen kattenpoep is er niet. Er zijn wel produkten die de kat middels een onaangename geur op afstand pogen te houden, maar aan de werking daarvan komt met ieder buitje een abrupt eind.
"Schrikdraad", raadde zei mij daarom aan. Nou, zo wanhopig zijn we nog niet, zei ik, vooral vanwege de forse investering die naar ik vermoed achter die oplossing schuil gaat. En hoe combineert dat met kinderen, dacht ik verder. Wat later schoten mij de tellurische experimenten te binnen, waarvan ik lang geleden kennis nam dankzij Louis Ferdinand Celine: schrikdraad onder de grond, waarmee alleen de nog gravende of reeds pissende kat kennis zou maken.

Natuurlijk zou geprepareerde leverworst heel effectief kunnen zijn, maar met zo’n oplossing maak je je in de buurt natuurlijk niet geliefd. Misschien moeten we de Catwatch dus maar proberen, vanwege zijn hoge aanschafprijs ook op leasebasis te bekomen. Hoogfrequent geluid waarvan katten een grondige afkeer hebben.

Of heb jij de gouden tip?

Schrijf de minister (5)

Your message  To:      
        Vragen aan minister Verdonk – DV 
        Subject: Toch een antwoord
        Sent:    Wed, 18 Oct 2006 19:50:58 +0200

was read on Thu, 19 Oct 2006 07:56:52 +0200

**********************************************************************
Dit bericht kan informatie bevatten die niet voor u is bestemd. Indien u niet de geadresseerde bent of dit bericht abusievelijk aan u is toegezonden, wordt u verzocht dat aan de afzender te melden en het bericht te verwijderen. De Staat aanvaardt geen aansprakelijkheid voor schade, van welke aard ook, die verband houdt met risico’s verbonden aan het elektronisch verzenden van berichten.