Je hebt een aantal jaren voor de zaak gewerkt. Vandaag neem je afscheid, een nieuwe uitdaging roept. In de kantine heeft zich een dertigtal collega’s verzameld om afscheid van je te nemen. Er zijn bloemen, een toespraakje van de hoogste baas en ook kado’tjes.
“We hebben begrepen dat je graag een mp3-speler wilt hebben. We hebben geld ingezameld en hier is ‘ie!” Na de handdruk en de drie kussen open je het papier. Je ziet een ietwat plomp apparaatje; een fm-tunertje van een merk waarvan je nog nooit gehoord hebt.
Wat doe je?
“Leuk! Mooi!!”, zei zij.
Een korte stilte.
“En nu je echte reactie”, zei de gever.
“Hoezo? Wat is er?” vroeg ze, onzeker.
Dit radio’tje blijkt afkomstig van de Action. Prijs: € 2,95 of daaromtrent. Inclusief batterijen.
“En hier is het echte kado!”
Een 4Gb i-Pod.
Ja, dan kun je toch nog vrijuit blij zijn.
Heb je het nou over mij?
LikeLike
Zo nu en dan verkies ik het ook mijn naiviteit te koesteren, te omhelsen en te doen alsof het gras overal groen is.
LikeLike
Ik doe er het zwijgen toe…
LikeLike
@Janneke: nee, ik heb het niet over jou in het bijzonder. wel dacht ik aan jouw log ‘Het weblogjournaal’ en de reacties daarop.
@act: natuurlijk is het niet zo dat er alleen maar over ‘grote thema’s’ gedacht, geschreven en gesproken zou mogen worden. het is meer dat ik de indruk krijg dat er juist niet over…etc.
LikeLike
Ja, dat bedoelde ik. Met mijn log bedoelde ik juist dat er zo veel zwaardere onderwerpen zijn die mij wel aangrijpen, waarover ik zo veel zou kunnen en willen vertellen, maar waarvoor ik op dat moment geen tijd en energie had. En ik denk dat dat voor velen geldt, ook veel mensen die reageerden op mijn log. Het kan een keuze zijn om je weblog vrij van zware onderwerpen te houden, dat betekent niet dat de schrijver zelf oppervlakkig is…
LikeLike
Ik herken je verhaal. Webloggend bekeken voel ik soms zelfs een vorm van schuldgevoel al de onderwerpen zwaar zijn (politiek, werkomstandigheden anna 2006 ect.). Een soort forcering om iets leuks te bedenken als tegenkleur s dan het gevolg.
Ik probeer me er niets van aan te trekken.
LikeLike
ik heb vaak het gevoel dat ik over serieuze wereldproblematiek zou moeten schrijven. ik voel me namelijk erg persoonlijk verantwoordelijk voor van alles en nog wat…..maar het komt er gewoon niet van. misschien heb ik ook gewoon niet genoeg kennis van zaken om er over te schrijven………mar achter de schermen ben ik er wel degelijk mee bezig…
LikeLike
Kom maar op met die grote onderwerpen.
LikeLike
@Oh! : vandaag even niet, hoor…
LikeLike
gemmen grapje zeg….wat zal de persoon in kwestie zich ongemakkelijk gevoeld hebben….
LikeLike
Dat zijn de cadeau’s, hxc3xa8? 🙂
LikeLike
Dat is toch niet gemeen? Dat is briljant! 😀
LikeLike
Debiteuren/Crediteuren.
Wel lief dat ze toch nog een i-podje kreeg.
LikeLike
Als je ergens de nadruk op legt dan heb je in feite al iets nieuws geschapen en dan komt je ego vragen of het wel of niet goed is aan de hand van waardebepalingen
😕 en mensen staan met hun oordeel klaar maja….
LikeLike
Altijd leuk he, zulke grapjes 🙂
LikeLike
oe, gemeen 😉 . maar zoiets kun je natuurlijk verwachten…de humor van de werkvloer is niet van de lucht 😛
LikeLike