Herkerstening

Als ik het goed begrijp is er zoiets gaande als de herkerstening van Nederland. We hebben genoeg van onze spirituele leegheid, zich uitend in individualisme en materialisme, en zijn op zoek naar nieuwe zingeving en verdieping. En dan kom je, tot tevredenheid van degenen die ik erover lees en hoor, als vanzelf uit bij good old Christendom. Want het Christendom is immers de belangrijkste invloed geweest op ons normen- en waardenstelsel, dat de laatste jaren zo aan het eroderen is. Denk aan begrippen als naastenliefde, opofferingsgezindheid en respect voor bezit.

(inmiddels is al vastgesteld dat de formatiegesprekken voor het nieuwe kabinet gevoerd worden door drie VU-jongens: Balkenende, Bos en Rouvoet)

Ik vraag me bij de (verhoopte?) herkerstening van de Lage Landen twee dingen af:

1. Licht de oorzaak ervan niet voor een groot deel in de angst voor de ‘oprukkende Islam’? Over deze concurrerende godsdienst spreken wij immers al jarenlang voornamelijk in termen als ‘achterlijk’, ‘fundamentalistisch’ en ‘terreurdreiging’. Verenigt u voor onze waarden!
2. Zeker heeft het Christendom een vormende rol gespeeld wat betreft het humane karakter van onze samenleving. Tegelijkertijd is het zo dat binnen het Christendom altijd de moeilijk te onderdrukken neiging bestaan heeft de Christelijke waarden selectief toe te passen (dat is nu eenmaal eigen aan een systeem dat zich bassert op het kennen van de Waarheid). Aan de ene kant staan wij, en er zijn ook de anderen, de niet- of verkeerdgelovigen. In de VS schijnt sociale en economische uitsluiting om reden van geloof steeds vaker voor te komen (herkerstening ook daar). En voor wie niet bij ons geloof hoorde waren de rapen vaak gaar, door de eeuwen heen. Denk bijvoorbeeld aan de VOC. Is het dus wel zo dat Christendom een onmisbare invloed is voor het soort samenleving waarvan vrijheid en verantwoordelijkheid de belangrijkste kenmerken zijn?

Wat mij betreft kunnen we zonder Christendom (of welk geloof dan ook) heel goed gelukkig zijn.