Halverwege de weg van huis naar kantoor woont een vogeltje dat al dagenlang luidkeels de lente verkondigt.
Een optimistisch beestje.
Halverwege de weg van huis naar kantoor woont een vogeltje dat al dagenlang luidkeels de lente verkondigt.
Een optimistisch beestje.
remkovar 
Ik ga op korte termijn.
Ga ook maar naar Jarhead trouwens.
LikeLike
Gelukkig ben je mij niet 🙂 Maar wellicht dat ik hem nog ga zien… mijn jaarlijkse bioscoopbezoek heeft nog niet plaatsgevonden (draait deze nog?)
LikeLike
@Janneke: hij draait net en verdient het zeker om nog (een paar weken) te draaien.
LikeLike
Klinkt als een erg intrigerende film!
LikeLike
Een goede reden om maar weer eens naar de bios te gaan zo te lezen.
LikeLike
Ja, hier ga ik dinsdag heen.
Ik ben heel benieuwd. De recensies die ik lees, zijn erg interessant.
LikeLike
heerlijk die vogeltjes!
Welke?
(hij zit vast wel tussen je eerste linkje.)
LikeLike
Nou, toen ik gisteren voor het eerst sinds lange tijd zonder handschoenen op de fiets zat en de zon ook nog scheen had ik ook wel een lentegevoel! 🙂
LikeLike
Ja, ik heb er een in een boom voor mijn slaapkamerraam. Erg enthousiast beest. ‘T zou iets minder kunnen… 😦
LikeLike
wat?
LikeLike
Inmiddels geweest.
Waar zag jij schuldgevoel? Ik zag vooral ontkenning.
Ik vond het geen prettige film. Belachelijk einde.
Ik vond het verhaal te ondergeschikt aan de metafoor.
LikeLike
@Fausto: Ontkenning, inderdaad, naar mijn idee voortkomend uit schuldgevoel en schaamte. Je leven zo mooi op orde hebben en dan tuimelt er plotseling een lijk uit de kast…
Het eind roept weer vragen op, zaait twijfel; vond ik niet zo storend, W ook.
LikeLike
R. is het met je eens. Noemde het einde overigens ‘hoopvol’.
De film gaat natuurlijk niet over een fransman, maar over een Europeaan. Niet over een algerijn, maar over de afgedankte allochtoon.
Kunnen we met een gerust hart gaan slapen?
Wat doen onze kinderen?
LikeLike