Een groepje kinderen dicht opeen trekt mijn aandacht. Midden tussen hen in de kleine Suzanne. Ze is gevallen en heeft haar arm bezeerd, wordt mij gezegd. Ze heeft de arm diep in de mouw van haar jas getrokken, traantjes tinkelen in haar ogen.
‘Doet het pijn?’ vraag ik.
Ze knikt. Ja.
‘O help’, zeg ik, en wijs op haar handloze mouw, ‘je hand is er helemaal afgevallen!’
Het duurt heel even tot dit tot haar doordringt. Dan breekt haar lach door.
‘Nee, gekkie, die zit hier!!’
Ahhh, wat lief. 😀
LikeLike
Zo ga je goed met kinderen om, hxc3xa8? 🙂
LikeLike
Heb je je omgeschoold? Meende toch dat je een of andere saaie kantoorjob had? 🙂
LikeLike
Ik verbaas me er ook helemaal over je aan te treffen op een schoolplein…
LikeLike
@Annis & Janneke: M is 7, ik ben haar stiefvader en pleinwacht hoort daar bij, eens in de zoveel weken.
LikeLike
Jeetje, is dat iets nieuws? Bij mijn moeder (die voor de klas staat) doen de leerkrachten dat nog gewoon zelf…
LikeLike