Weer naar Nolde

Om Emil Nolde te zien reisden wij, W en D, deze maal naar Amersfoort. Nadat wij ons goed geinformeerd hadden natuurlijk, om niet weer een Haagse vergissing te maken. De Zonnehof is niet zo’n mooi museum als het Haags Gemeentemuseum en ook lang niet zo groot, maar er waren wel ongeveer 50 vroege portretten door Nolde te zien. Nolde was een expressionist en daaraan kan geen twijfel bestaan. Zie bijvoorbeeld dit Zelfportret:

Iemand vroeg hem eens hoe hij portretten kon schilderen terwijl hij toch helemaal niet de indruk wekte echt naar mensen te kijken. Waarop Nolde zei dat hij juist in die 1/12 seconde dat hij naar iemand keek een heel sterke impressie kon opdoen die voldoende was om het portret te laten ontstaan.

Door zijn vrij grove penseelvoering laten zijn schilderijen zich het best van enige afstand bekijken, Dan zie je details die er van dichtbij niet lijken te zijn. En overrompelend vind ik zijn kleurgebruik. Dat zulke prachtige kleuren bestaan wil je in het dagelijks leven wel eens vergeten, en dat is jammer.